W tym tygodniu natknąłem się w sklepie charytatywnym na egzemplarz półwiecznej książki o roślinach domowych i byłem zdumiony tym, jak cykliczne są często trendy w ogrodnictwie. Na okładce znajdowały się liście monstery, szczelnie zamknięte terrarium z karbonu, mosiężna myjka i (raczej przypadkowo) otwarte w plasterkach awokado. Dorzućmy do tego szafkę z recyklingu na spinaczach i ironiczną brodę, a będziemy mieli do czynienia z galerią wszechobecnych zdjęć millenialsów. Jest jednak jedna grupa klasycznych roślin domowych z lat 70-tych, która nie doczekała się jeszcze tak spektakularnego powrotu, mimo że prawdopodobnie najlepiej pasuje do domów z XXI wieku: gesneriady.

Ta rodzina małych, futrzastych roślin o liściach pochodzących z wilgotnych tropikalnych lasów deszczowych świata jest równie prosta w pielęgnacji, co piękna. Są bardzo łatwe do rozmnażania, więc ich zakup nie będzie kosztował cię fortuny. Będą rosły w chłodnych, ciemnych pomieszczeniach, więc nie wymagają energochłonnego dodatkowego ogrzewania i oświetlenia, aby się rozwijać. Wielu z nas nadal będzie zaznajomionych z najbardziej znanym z tej grupy, fiołkiem afrykańskim, ale istnieje mnóstwo innych krewnych powłóczystych, które tworzą uderzające okazy na półki i wiszące kosze do małych mieszkań, gdzie przestrzeń jest na wagę złota. Za każdym razem, gdy je podlewam i przycinam, przychodzą mi na myśl odległe lasy w głębi brytyjskiej zimy.

Może jestem nieobiektywny, bo dorastałem z tym maleństwem w dżunglach południowo-wschodniej Azji, ale Aeschynanthus longicaulis to rzecz naprawdę piękna. Rosnąc epifitycznie, ozdabia duże drzewa wielkimi girlandami swoich ciemnozielonych liści, marmurkowych z bladymi żyłkami i fioletowymi spodami. W lecie i jesienią całość zwieńczona jest doskonale uzupełniającymi się żółto-zielonymi kwiatami, które zapylane są przez słoneczne ptaki. Jest naprawdę łatwa w uprawie z sadzonek, więc jeśli masz znajomego, który ją ma, nie będziesz musiał płacić ani grosza za zdobycie rośliny.

Z drugiej strony świata, z atlantyckich lasów Brazylii, pochodzi Codonanthe crassifolia. Kaskady małych, szmaragdowozielonych liści tworzą naprawdę elegancki efekt, a przez cały rok zdobią je drobne białe kwiaty. Pociągnięcie środka każdego z nich pędzlem sprawi, że wkrótce pojawi się zbiór jaskrawopomarańczowych jagód, które utrzymają się przez wiele miesięcy, wzbogacając kolorową ekspozycję.

Wreszcie Episcia cupreata, pochodząca z Kolumbii, Wenezueli i Brazylii, tworzy gobelin miękkich, rozmytych liści z misternymi metalicznymi wzorami na leśnym podłożu w odcieniach srebra i miedzi. Nie bez powodu wiktorianie nazwali ją "rośliną dywanową". W przeciwieństwie do dwóch poprzednich, które są dyndającymi epifitami, których liście zwisają w zamkach przypominających Roszpunkę, ci mieszkańcy ziemi tworzą zgrabne rozety, ale wysyłają nowe młode na długich rozłogach, podobnie jak robią to rośliny truskawkowe, które wysypują się z wiszących koszy. Kwiaty są zwykle jasnoczerwone, ale dostępne są także formy różowe i białe, które można bardzo łatwo wyhodować z nasion, sadzonek i rozłogów. Należy zapewnić im jasne, pośrednie światło w doniczkach z mieszanką roślinną o swobodnym przepływie, aby naśladować ich leśny dom, a odwdzięczą się wspaniałymi wystawami w wiszących koszach przez wiele lat.